Kolejna wyprawa do Rumuni w okresie Bożego Ciała. Tym razem w bliskie pogranicze rumuńsko – ukraińskie: Góry Grzxebień KogutaGutai, Maramureskie i Rodniańskie. Przewodniczy Asia i Janusz.
    Na pierwszą górską wędrówkę, we środę, wybrano szczyt o wdzięcznej nazwie Grzebień Koguta (Creasta Cocosului 1428mnpm). Dalsza część dnia to przejazd szlakiem maramureskich cerkiewek. Zwiedzamy kolejne miejscowości Barsana i Budesti.
   W czwartek Mimo pochmurnej aury podziwiamy bliskie szczyty Alp Rodniańskich i odległe wzniesienia i doliny Gór Marmaorskich. Mijamy niewielkie jeziorko i w towarzystwie przejmującego wiatru wspinamy się na Przełęcz Gargalau.
   Piątek powitał nas upalną aurą, docieramy na Przełęcz Galiu 1394 m n. p. m. Vf. Torojaga Dalej szlak wiedzie wśród karłowych jałowców i nielicznych kęp kosodrzewiny. Do grani dochodzimy w niesamowitej scenerii spalonego lasu świerkowego. Pojawiają się płaty śniegu i granią szybko wychodzimy na szczyt. Ostatni odcinek naszej wędrówki to ucieczka przed burzą. W ulewnym deszczu pod pelerynkami docieramy do autokaru.
    W sobotę dowiadujemy się, że tego dnia zdobywamy najwyższy szczyt Gór Marmaroskich - Farcau 1957mnpm i jego sąsiada Vf. Mihailecu 1918 mnpm. Jedziemy do miejscowości Repedea. Do pokonania mamy ok. 30km i 1400m różnicy wzniesień. Szlak wiedzie widokowymi halami. Pogoda straszy ołowianymi chmurami i groźnym pomrukiem. Pobliska burza podkręca nasze tempo. Zejście staje się naprawdę strome. Zmęczenie zaczyna doskwierać. Część osób udaje się do pobliskiej bacówki na degustację serowych specjałów.
   Ostatniego dnia, w niedzielę, już na wyjeździe zatrzymujemy się w miejscowości Sapanta. Miejscowy cmentarz zwany „wesołym” to znana na całym świecie osobliwość wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na stosunkowo niewielkim obszarze znajdują się liczne wykonane z dębowego drewna kolorowe nagrobki. Robimy pamiątkowe zdjęcia i kontynuujemy nasza podróż. Do Nowego Sącza docieramy ok.21.30.
   Dziękujemy naszemu kierowcy Michałowi i przewodnikom, Januszowi a szczególnie Asi, która miała niełatwe zadanie w rozwiązaniu piętrzących się niespodziewanych trudności. Tradycyjnie jak na Rumunię przystało przeżyliśmy wiele przygód. Każdy przeżywał je indywidualnie na swój własny sposób. Rumunia kolejny raz nie zawiodła. Z pewnością wrócimy. (JW)